een jaar duurt maar drie maanden
vandaag is het de eerste dag
omdat ze er weer waren
plotseling
als een prille letter op papier
zag ik de eerste sikkel
zwijgzaam de stad verkennen
later scheurden ze de hemel open
met hun geschreeuw
als een uitroepteken
dit is onmiskenbaar het begin
een feestdag
ze cirkelen hun gedichten in de lucht
ik vang ze op mijn lege blad
ze brengen de stad tot leven
de straten krijgen hun kleur terug
de lucht heeft het er maar druk mee
het is goed zo
een jaar heeft maar drie maanden
wanneer ik jarig ben zijn ze vertrokken
zonder afscheid te nemen
de lucht gaat weer haar eigen gang
de straten kunnen zich weer verstaanbaar
maken
en ik
ik zwijg
leg mijn pen en papier
weg
Met dank aan Marcel Horsthuis (collega Bosgroepen)
Ronald Buskens 
Wij waren bij toeval gaan zitten op de bank, die ter herinnering geplaatst werd voor jou Ronald. Zowel Ann als ik weten wat het is om je dierbare te verliezen. Ook weten wij dat zij altijd bij ons zijn en zo zul jij, waar dan ook, jouw geliefde volgen. Wij wensen jou, in jouw nieuwe leven, alle goeds en hen die je hebt moeten achterlaten heel veel sterkte. Maar wij weten, inmiddels, dat het leven voor alles een oplossing heeft. Dank dat we getuigen mochten zijn van zo iets dierbaars