Lieve Ronald,

Met jouw verdwijnen achter de coulissen van dit aards theater verlies ik hier op het strijdtoneel een goede vriend en een regenboog van facetten:

• een collega-waterecoloog en discussiepartner om zin en onzin in ecologenland aan onze kritische beschouwingen te onderwerpen,
• een medeauteur en schrijver,
• onze voorzitter van de Ecologische Kring,
• docent van Stichting Wateropleidingen,
• een ervaren en creatief project- en procesbegeleider ,
• een PKN-excursieleider,
• en een vriend voor vakanties en excursies,
• een schaats – en kanomaat
• en een warme gastheer en tafelgenoot om samen met Marjan op Haanwijk lekker te eten met lekkere wijntjes of trappistjes.
• Ha nog nooit zulke lekkere Boeuf Bourguinon als die van jou gegeten die – zo vertelde je niet zonder trots – minstens 6 uur op de kachel had staan sudderen en dat was te proeven! Ik hoop dat je Marjan voor vertrek het geheim recept nog wel even verteld hebt.
• En dan was je ook nog de veelzijdige funky jazzrockende DJ die ons met oudjaar lekker kon laten swingen
• en je was die onschuldige soms haast kinderlijk ondeugende pyromaan om lekker fikkie mee te stoken.

Jouw vertrek is als een dikke eeuwenoude eik in het Bois Le Duc omdondert.

Een gapend gat in het kronendak en een ontwortelde kluit,   een diepe wonde, een einde aan een rijk, een geleefd en gevierd leven. Maar ook een lichte plek waar alle zaadjes van inspiratie, kwaliteit, menselijkheid en talent die jij voor velen was kunnen kiemen en ontwikkelen en waar nog lang over gesproken zal worden. De herten komen grazen en de zwijnen zullen er wroeten.

Aan 35 jaar vriendschap komt hier – althans fysiek tastbaar- en helaas veel te vroeg, een einde. We hadden samen nog zo veel leuke mooie en nuttige dingen kunnen doen. Helaas…

Het begin van onze vriendschap

Onze vriendschap begon aanvankelijk wat aarzelend op het Moller in 1979 op de lerarenopleiding waar we van plan waren om gepassioneerde biologieleraren te worden. Jij zat een paar jaren hoger en begeleide ons 1^ste jaar als Mentor tijdens het ecologiekamp op Terschelling.

In een strenge vorst- en sneeuwperiode ik denk ik ’82 of 84 kwam je bij me langs:

“Ik ga voor een boekje vogelwandeltochten in Nederland een route beschrijven door de Loonse en Drunense Duinen. Heb je zin om die mee te gaan verkennen?

“ Tuurlijk Ronald! Het vroor -17 graden en we liepen van Bosch en Duin door de duinen richting de Rustende Jager – tenminste dat dachten we. De zandverstuiving was een poolwoestijn een sneeuwverstuiving, geen hond waagde zich daar nu in, alleen wij waren gek genoeg. Oriëntatie was moeilijk en we kenden het gebied ook nog niet dus we verdwaalden en zakten regelmatig tot ons heupen weg in met stuifsneeuw gevulde duinpannen. Het werd een behoorlijk barre uitputtende lange tocht, maar ondanks het volledig ontbreken van vogels genoten we intens en wisten gelijk wat we aan mekaar hadden en werden vrienden voor het leven ook al zijn er jaren voorbij gegaan waarin we mekaar niet of nauwelijks zagen.

Ik herinner me ook nog:

– hoe je in die beginjaren een keer in mei enthousiast bij me langskwam van je vegetatieopnamen in de Brand en jij trots vertelde dat je voor het eerst het dudeljo van de wielewaal had gehoord en een wespendief had gezien! Leuk! Mooie momenten zijn dat!

– samen met Marjan schaatsen op de Bakkerskil,

– kanokamperen in 2011 met Gaby en Marjan op de Allier,

-We bezochten samen met anderen tientallen fraaie beken en beekherstelprojecten in Nederland, België en Duitsland. Beken was een passie die we allebei deelden.

 

De Leraar en excursieleider 

We gaven beide cursussen bij Stichting wateropleidingen. (Jij veel langer en vaker overigens) Vorig jaar werd je daar nog verkozen tot docent van het jaar. Volkomen terecht, want je bent gewoon een uitstekend leraar vanwege je heldere structuur, het coachend vragenstellend doceren, je kennis, kunde en bovenal bevlogenheid.

PKN excursieleider

Een eigenschap die je bij zowel lezingen voor de Ecologische Kring, excursie van de Plantensociologische Kring of de cursus Integraal Waterbeheer toepaste was de wijze waarop je mensen stimuleerde in goed te kijken, goed na te denken en zelf verbanden te leggen.

Je stelde dan vragen als: Kijk eens goed! Waar staan we hier? Wat zie je? Valt je niks op? Waarom zou dat water roestkleurig of zwart zijn? Ruik je niks bijzonders? Hoe zou dat komen?   Mensen stimuleren en inspireren daar was je erg goed in met je grote kennis van geologie, bodem, vegetatiekunde en aquatische ecologie en chemie was je voor mij de nummer 1 ecoloog van tenminste Zuid Nederland.

10 jaar voorzitter Ecologische Kring

Je bent vanaf de oprichting bestuurslid van de Ecologische Kring Midden Brabant geweest, de laatste 10 jaar als de welhaast vaderlijke voorzitter. Je hebt in al die jaren een sterk persoonlijk stempel gedrukt op de sfeer en hoge kwaliteit van de lezingen, excursies en boeken die de Ecologische Kring voortbracht. Je opende niet zelden een Kringavond met een fraai gedichtje of leuk nieuwtje. Je zette je grote relatienetwerk in voor het benaderen van kwalitatief goede sprekers uit heel Nederland en Vlaanderen. De leden van de Ecologische Kring zijn je dan ook zeer dankbaar voor de wijze waarop je met jouw ideeën en impulsen de Kring mee groot gemaakt hebt. We zijn zeer ontdaan en onthand door je veel te vroege wegvallen.

De Schrijver-Redacteur

De Ecologische Kring heeft ook een paar fraaie boeken het licht laten zien en als je niet met Jan in de redactie zat en schreef dan nam je toch wel een of meer hoofdstukken voor je rekening. Daarnaast heb je nog veel meer artikelen en rapporten gepubliceerd en nieuwe boek-ideeën zaten al in je hoofd of zijn nog onderweg.

Het Dommelboek verdient daarbij een speciale vermelding. Het Dommelboek ligt ons allebei het meest aan het hart. Samen met Jan, Mireille, Arno en Wiel werkten we 5 jaar lang aan het boek. Onze gezamenlijke passie voor beken is een belangrijke stuwende impuls daarbij geweest. De totstandkoming van het Dommelboek ging gepaard met diverse boeiende en steeds verrassende excursies die we met de schrijvers maakten door de diverse hoofdstukken vaak op Haanwijk geëindigd met lekker eten, een glas duvel, trappist lekkere win bij een houtkachel, kampvuur of vuurkorf.

Een sterke concrete resultaat- en doelgerichtheid heb je altijd gehad.

“In der beschränkung zeigt sich der Meister” hield je me graag voor als ik weer eens zoals nu te grote lappen tekst produceerde of er teveel tekst op 1 dia stond.

Jouw kracht in al wat je deed was: het bewaken van de grote lijnen, ideeën hebben, initiatief nemen maar ook de kar trekken of duwen.   Samen met anderen informatie samensmeden en bij onderlinge spanningen toch de boel bijeen kunnen houden. Na wat meandering, onderlinge K-Manning en het eroderen van overtollige sedimenten kwam een finale heldere bruisende stroomversnelling die uitmondde in een prachtig organisch opgebouwd boek dat onze gezamenlijke passie en liefde voor het Dommelsysteem prachtig reflecteert.

Een Autoriteit wordt je niet zomaar, daar moet je soms ook autoritair voor durven zijn.

En inderdaad als docent, redacteur en projectleider kon je ook wel eens een beetje streng zijn, zelfs wel “functioneel dominant” zijn; daarbij geholpen door je zware “Buskens-wenkbrauwen”. Je zei dan bijv: “Nee wacht, we gaan het anders doen”. Of je kapte de dominante persoon in een groep resoluut af en zei dan: “ Nee nu wil ik wel eens iemand anders horen”.

Sir Ronald

Als bewoner van het Landgoed van de Wijkende Haan cultiveerde je de laatste jaren steeds meer en bewuster de persoonlijkheid van een “Sir” . Je was je ook bewustgeworden van je status en de erkenning. Samen met je grote kennis en ervaring, je hoedje, het bedachtzaam rondwandelen met twee handen op je rug. Dan straalde je senioriteit, wijsheid en een zekere olijke waardigheid uit. Een beetje Heer Bommel vond ik je dan wel 😉

Ronald bedankt voor 35 jaar warme en trouwe vriendschap! Verdomme veel te kort natuurlijk; nog zoveel leuks in t verschiet. Jammer!
Ach en je kent me hè?! Zonder enige twijfel overtuigd van een leven na de dood en volgende levens wens ik je een goede reis en zeg alvast tot ziens!
Somewhere, Sometime, Someplace!
Ik kijk er al naar uit!

Ik wens Marjan, Reinier, Martijn, Marieke, Ronalds’ broer, zussen en ouders heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies.